Κεντρική ιδέα της πρότασης είναι η διατήρηση και ανάδειξη της ταυτότητας του χώρου που χαρακτηρίζεται από την συνύπαρξη του Υπαίθριου Θεάτρου με το έντονο φυσικό ανάγλυφο (αποτέλεσμα της λατομικής δραστηριότητας του παρελθόντος)  και η δημιουργία ενός πολυδύναμου χώρου φιλικού στον χρήστη με την αναζωογόνηση και εκσυγχρονισμό των υφιστάμενων δραστηριοτήτων και την ένταξη τους σ’ ένα νέο πλέγμα ενισχυμένων – συμπληρωματικών δραστηριοτήτων πολιτιστικού και  εκπαιδευτικού χαρακτήρα και δραστηριοτήτων αναψυχής. 
Η δημιουργία ενός χώρου που θα αποκαλύπτεται σταδιακά θα προσφέρει ποικίλες οπτικές ανάγνωσης και συνεχή ερεθίσματα σε μια βιωματική πορεία αναζήτησης του χρήστη.
Ενός χώρου που τελικά θα συμβάλλει καθοριστικά στην υλοποίηση των στόχων ΠΑΝ – ΟΡΑΜΑ για τον λόφο του Λυκαβηττού μέσα από κυριολεκτικές ΄΄οράσεις΄΄ και μεταφορικούς ‘’οραματισμούς΄΄.
 

Βασικά στοιχεία του σχεδιασμού αποτελούν τα παρακάτω:

Α. Η προτεινόμενη χάραξη του δρόμου ήπιας κυκλοφορίας, υλοποιεί, στην λογική ενός short-cut, μια διαγώνια σύνδεση των δυο τμημάτων του περιμετρικού υφιστάμενου δρόμου μέσω της χρήσης σημειακά μικρής σήραγγας

Β. Ο επιμερισμός του γηπέδου που προκύπτει απο την παραπάνω χάραξη υλοποιεί ενα σαφή διαχωρισμό των μεγάλων λειτουργικών ενοτήτων του χώρου μελέτης και συγκεκριμένα της ενότητας του Υπαίθριου Θεάτρου από τον υπόλοιπο χώρο.

Γ. Στα ίχνη της αρχικής σύλληψης του θεάτρου του Λυκαβηττού, σαν ένα στοιχείο συνδιαλλαγής με το τοπίο της λατομικής δραστηριότητας και εν γενει το τοπίο της Αττικής, η πρόταση αναζητά κατα συζυγία μια συμβολική εκ νέου αντιπαράθεση τόσο με το τοπίο όσο και πλέον με το θέατρο ( που αποτελεί ουσιαστικά συνέχεια του τοπίου). Η πρόταση για μια λίμνη κυκλικής χάραξης συνιστά λιγότερο μια πράξη μίμησης της κυκλικής χάραξης του θεάτρου, όσο μια πράξη “αντικατοπτρισμού” και αντιστροφής. Στην πρόταση μας η λίμνη συνιστά ταυτόχρονα το συμπληρωματικό -σαν σχήμα - του θεάτρου - αλλά κυρίως το αρνητικό του στην λογική μιας αντιστροφής στην σχέση που υποδηλώνει με το τοπίο. Το θέατρο, με μια αισθητή παρουσία, αιωρείται ανάμεσα στους βράχους - στρέφοντας το κοίλο προς τα έξω, ατενίζοντας την πόλη. Η λίμνη, κρυμμένη, γειωμένη στο τοπίο, στρέφει το βλέμμα της στο βράχο. Στον κυριολεκτικό αντικατοπτρισμό του θεάτρου στην λίμνη ολοκληρώνεται και ο συμβολικός διάλογος των δύο.

Δ. Ο περιμετρικός πεζόδρομος αφιερώνεται πλέον αποκλειστικά στην χρήση των πεζών. Η ζώνη των σκληρών επιφανειών συνιστά ουσιαστικά μια βεντάλια κίνησης - διαδομών που παρακολουθούν και προσαρμόζονται στο φυσικό ανάγλυφο. Στην ζώνη που αντιστοιχεί στην νέα κεντρική είσοδο του Θεάτρου πραγματοποιείται μια αίσθηση κετρικού πλατώματος - αφετηρίας διαδρομών με την χωροθέτηση στάσης για το Shuttle Bus, Ιnfo Point, Cafe, και συγκροτήματος κοινόχρηστων WC