Η κατοικία, που για λειτουργικές απαιτήσεις διασπάται σε δυο αυτόνομα τμήματα, οργανώνεται κατά την οριζόντια διάσταση, εναρμονισμένη στο σημείο χωροθέτησης με τις φυσικές καμπύλες του εδάφους. Η προσέγγιση προς τα δύο τμήματα γίνεται καθοδικά από τον χώρο στάθμευσης, που βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο της διαμόρφωσης, μέσω μιας ευρύχωρης ανοικτής κλίμακας και δύο επιμέρους πλάγιων προσβάσεων διαμέσου ανοικτών φωταγωγών.

Η αρχιτεκτονική χειρονομία δανείζεται το λεξιλόγιο της από την παραδοσιακή τεχνική της διαμόρφωσης του τοπίου και της εκμετάλλευσης του μέσω ξερολιθιών. Κατά αναλογία με τις πεζούλες, που αποτέλεσαν στο παρελθόν ζωτικό χώρο καλλιέργειας, μέσω τριών βασικών οριζόντιων λιθόκτιστων στοιχείων, οργανώνονται οι ζωτικοί υπαίθριοι χώροι προσπέλασης και κατοίκησης, ενώ εσωτερικά αυτών των στοιχείων (των δύο από τα τρία) οργανώνονται οι κύριοι, κλειστοί χώροι διαβίωσης. Η αρχιτεκτονική κατά μία έννοια "εξαφανίζεται " στο εσωτερικό αυτών των τοίχων, και αυτό που κυριαρχεί είναι μια αίσθηση επάλληλων αναληματικών στοιχείων που συγκρατούν το βουνό. Και αν ένας τέτοιος χαρακτηρισμός μοιάζει ελαφριά υπερβολή από το νότιο τμήμα του γηπέδου, την πλευρά της παραλίας, όπου το κτίσμα παρουσιάζει μια ενιαία αλλά λιτή όψη, δεν είναι καθόλου υπερβολικός από το βόρειο τμήμα του γηπέδου, καθώς και από την άνοψη, όπου το κτίσμα κυριολεκτικά  γίνεται αντιληπτό μόνο από την χάραξη αυτών των τοίχων - σαν αδιόρατες γραμμές στο τοπίο.

Η μελέτη έγινε σε συνεργασία με το Αρχιτεκτονικο Γραφείο G+A Evripioti Architects