Το κτίριο αν και δεν πληρεί προυποθέσεις υπόσκαφου εντούτοις λειτουργεί σε μεγάλο βαθμό σαν τέτοιο, αφού η δυτική πλευρά του συνορεύει με την πλαγιά, ενώ όλη η οροφή του κτιρίου αποτελεί φυσική συνέχεια του τοπίου, όντας φυτεμένο δώμα. Μόνη εξαίρεση του φυτεμένου δώματος αποτελεί η γραμμή του άξονα της εισόδου, η οποία στεγάζεται με γυάλινη οροφή που αποτελεί φωταγωγό για την οικία. Έτσι το κτίριο διαμορφώνει δύο ουσιαστικά μέτωπα – ένα «τυφλό» προς την πλαγιά – και ένα «ανοικτό» προς την θέα. Το ανοικτό διαμορφώνεται εν συνεχεία με την λογική μιας τεθλασμένης γραμμής που βγάζει χώρους στην θέα. Πάνω στη γραμμή αυτή διαμορφώνεται σημειακά και μια μικρή εσοχή, η οποία συνδυαζόμενη με το τραπέζι φαγητού αποτελεί την καρδιά της βεράντας. Η εξωτερική βεράντα βρίσκεται σε συνέχεια του εσωτερικού χώρου και διαμορφώνεται σε δύο επίπεδα που στόχο έχουν να προσαρμόσουν το δυνατόν ομαλότερα το κτίριο στον περιβάλλοντα χώρο. Στο χαμηλότερο επίπεδο διαμορφώνεται ένα κτιστό καθιστικό ενώ προτείνεται και η ύπαρξη ενός φυτεμένου τμήματος – κήπου που θα διαφοροποιείται κάπως σε επίπεδο φύτευσης απο το φυσικό τοπίο που θα παραμείνει το δυνατόν στην φυσική του έκφραση. Στο περιγραμμα αυτού του κήπου θα τοποθετηθεί λογικά και η δεξαμενή ομβρίων.

Εντέλει το σπίτι οργανώνεται βάση του νοητού άξονα κίνησης της εισόδου – έναν άξονα κίνησης που διαχωρίζει τις κύριες και βοηθητικές λειτουργίες των χώρων. Αυτός ο άξονας αποτελεί ουσιαστικά μια διαμπερή κίνηση που ξεκινάει εκτός σπιτιού ήδη από το πρώτο υπαίθριο επίπεδο εισόδου και ολοκληρώνεται νοητά στην αντιδιαμετρική άκρη του οικοπέδου σε εξωτερικό χώρο αφού πρώτα τροφοδοτήσει εσωτερικά όλους τους χώρους. Στο τμήμα του κτιρίου που οργανώνεται από τον άξονα της κίνησης και προς την ανατολική πλευρά - την πλευρά της θέας προς την παραλία - οργανώνονται οι λειτουργίες διημέρευσης - καθιστικού, κουζίνας, τραπεζαρίας και υπνοδωματίου, ενώ πίσω από την άξονα - στη δυτική πλευρά - βρίσκονται βοηθητικοί χώροι και η πρόσβαση στο υπόγειο.

Το τμήμα του κτιρίου από τον άξονα κίνησης της εισόδου και μπροστά - δηλαδή το τμήμα των κύριων λειτουργιών - εμφανίζεται σαν ένα συνεχές μονόροφο σύνολο – όγκος και επιφάνεια την ίδια στιγμή. Το υπόλοιπο τμήμα του κτιρίου εμφανίζεται ως μια τεθλασμέμη γραμμή διαμόρφωσης στο τοπίο και δεν ξεχωρίζει καθόλου από αυτό.